Przejdź do zawartości

Afrykańska królowa (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Afrykańska królowa
The African Queen
Ilustracja
Gatunek

przygodowy
komediowy
romans

Rok produkcji

1951

Data premiery

23 grudnia 1951
luty 1962 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone
Wielka Brytania

Język

angielski, niemiecki, suahili

Czas trwania

105 minut

Reżyseria

John Huston

Scenariusz

John Huston
Peter Viertel
James Agee
John Collier

Główne role

Humphrey Bogart
Katharine Hepburn

Muzyka

Allan Gray

Zdjęcia

Jack Cardiff

Scenografia

Wilfred Shingleton

Kostiumy

Connie De Pinna
Doris Langley Moore

Montaż

Ralph Kemplen

Produkcja

Robert Morley
John Woolf
James Woolf

Wytwórnia

Romulus Films
Horizon Pictures

Dystrybucja

United Artists (USA)
Independent Film Distributors Ltd (UK)
Centrala Wynajmu Filmów (Polska)

Budżet

1 000 000 USD

Przychody brutto

10 750 000 USD

Strona internetowa

Afrykańska królowa (ang. The African Queen) – amerykańsko-brytyjski film przygodowy z 1951 roku w reżyserii Johna Hustona na podst. powieści C.S. Forestera pod tym samym tytułem. W 1994 roku został wprowadzony do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako film „znaczący kulturowo, historycznie bądź estetycznie”[1].

Polska premiera odbyła się w podwójnym pokazie z zachodnioniemieckim krótkometrażowym dokumentem Punkt po punkcie (1957)[2].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Katharine Hepburn i Humphrey Bogart w scenie z filmu

Akcja dzieje się w Niemieckiej Afryce Wschodniej w sierpniu 1914 roku, na statku handlowym płynącym przez rzekę Kongo[a]. Kanadyjczyk Charlie Allnut, właściciel łodzi parowej Afrykańska królowa dostarcza pocztę i zaopatrzenie miejscowym misjonarzom, Brytyjczykom Samuelowi Sayerowi i jego siostrze Rose. Allnut mówi im o wybuchu wojny w Europie. Sayerowie chcą pozostać w afrykańskiej wiosce Kungdu, gdzie prowadzą misję, jednak wioskę atakuje oddział niemiecki kolonialny. W wyniku ataku Sayer zapada na gorączkę, na którą wkrótce umiera. Przybyły Allnut decyduje przewieźć Rose w bezpieczne miejsce[3].

Allnut wyjaśnia, że Niemcy chcą przy wykorzystaniu tubylców zdobyć Afrykę Środkową. Z kolei Brytyjczycy nie są w stanie zaatakować Niemców ze względu na obecność dużej kanonierki Luizy patrolującej duże jezioro w dole rzeki. Rose wpada na pomysł, by napełnić butle żelatyną wybuchową i zaatakować Luizę. Po krótkiej perswazji Allnut zgadza się z planem. Mężczyzna nie zdaje sobie jednak sprawy, że będzie musiał stawić czoła nie tylko Niemcom, ale i wielu nawykom samej Rose. Zmusza ona go do porzucenia alkoholu i stara się go ucywilizować. Z kolei Rose uczy się sterowania, a także dopada ją euforia po pokonaniu bystrzyny. Wkrótce para zaczyna mieć ku sobie[3][4].

Kiedy Afrykańska królowa mija niemiecką twierdzę Shona, żołnierze zaczynają strzelać do łodzi, uszkadzając bojler. Allnutowi udaje się ponownie podłączyć wąż ciśnieniowy w chwili, gdy mają wpłynąć do kolejnego bystrzyn. Po zażeganiu kłopotów Allnut i Rose się obejmują i całują. Przeprawa przez kolejne bystrzyny kończy się uszkodzeniem wału napędowego łodzi. Na lądzie tworzona jest prymitywna kuźnia i Allnut z Rose tworzy nowe śmigło umożliwiając ponowny start. Afrykańska królowa utyka w mokradłach. Pozbawiona zapasów i wody pitnej para powoli się z tym, że wkrótce umrze. Allnut nie żałuje, że wyruszył z Rose, która odmawia cichą modlitwę. Rozlega się burza, która powoduje zwiększenie wody na rzece i tym samym Afrykańska królowa wydostaje się z bagien[4][5].

Na pełnym jeziorze Allnut i Rose dostrzegają patrolującą Luizę. Opracowują detonatory i umieszczają torpedy na dziobie. Allnut i Rose nocą nakierują łódź, chcąc ustawić ją na kursie kolizyjnym. Nadchodzi sztorm powodujący wywrócenie się Afrykańskiej królowej i wyrzucenie jej pasażerów do wody. Allnut nie widząc Rose, zostaje schwytany przez załogę Luizy i oskarżony o szpiegostwo na rzecz Armii Brytyjskiej. Chce zaprzeczyć, ale wkrótce zostaje odnaleziona Rose. W końcu oboje wyznają prawdę, uznając że oboje nie mają nic do stracenia. Zostają skazani na powieszenie. Jako ostatnie życzenie Allnut prosi kapitana o udzielenie ślubu. Gdy wyrok ma zostać wykonany Luiza zderza się z zanurzoną do góry nogami Afrykańską królową i detonuje torpedy. Allnut i Rose uciekają z tonącej kanionierki i uradowani płyną w bezpieczne miejsce, zamierzają płynąc do Kenii[5].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

W 1952 r. film otrzymał cztery nominacje do Oscara, dla Humphreya Bogarta i Katharine Hepburn za najlepsze role, dla Johna Hustona za reżyserię oraz dla Jamesa Agee i Johna Hustona za scenariusz adaptowany. Oscara (jedynego w karierze, obok dwóch nominacji) otrzymał Humphrey Bogart.

Nagroda Kategoria Nominowani Wynik Źródło
Nagroda Akademii Filmowej Najlepszy reżyser John Huston Nominacja [6]
Najlepszy aktor Humphrey Bogart Wygrana
Najlepsza aktorka Katharine Hepburn Nominacja
Najlepsza scenariusz adaptowany John Huston, James Agee Nominacja
Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej Najlepszy film Afrykańska królowa Nominacja [7]
Najlepszy zagraniczny aktor Humphrey Bogart Wygrana
Stowarzyszenie Nowojorskich Krytyków Filmowych Najlepszy film Afrykańska królowa Nominacja [8]
Najlepszy reżyser John Huston Nominacja
Najlepszy aktorka Katharine Hepburn Nominacja

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W 100. minucie Rose wymienia nazwę rzeki Ulanga/Bora, nawet w 22. minucie Charlie objaśnia Rose ich sytuację przy pomocy mapy. Na mapie znajdują się Ulanga i Bora.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 25 Films Added to National Registry. The New York Times, 1994-11-15. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  2. Film 1962 ↓, s. 15.
  3. a b The African Queen (1951) | Plot Synopsis. Filmsite. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  4. a b The African Queen (1951) | Plot Synopsis (continued). Filmsite. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  5. a b The African Queen (1951) | Plot Synopsis (continued). Filmsite. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  6. The 24th Academy Awards | 1952. Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  7. Film in 1953. BAFTA. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  8. The Associated Press 1952 ↓, s. 13.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]